ತಾಯಿ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಾಗ

ದಿನಾಂಕ ಆರು ಮಾರ್ಚ್ 2013ರಂದು ದೈವಾಧೀನರಾದ ನನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ ತಾಯಿ ಆಯಿಯವರ ನೆನಪಿನಾರ್ಥ ಅವರ ಚರಣ ಸನ್ನಿಧಿಗೆ ಈ ನನ್ನ ಸ್ವರಚಿತ ಕವನವನ್ನು   ಅರ್ಪಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಆಯಿ ನೀನೆಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋದೆ ತಾಯಿ?

ಕರೆದರೂ ಕೇಳಿಸದ ,ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಕೂಗಿ ಕರೆದರೂ,

ತಿರುಗಿ ಬಾರದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆಯಾ?

ಇಲ್ಲವೇ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿದ

ತಂದೆಯನ್ನು ಅರಸಿ ಹೊರಟೆಯಾ?

                     ಅಂದು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ

 ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಸಲಹಲು

ನೀ ಪಟ್ಟಪಾಡು ನಾನೆಂತು

ಮರೆಯಲಿ ತಾಯಿ?

                            ಹೆಗಲಲ್ಲೊಂದು,ಬಗಲಲ್ಲೊಂದು,

                            ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಇನ್ನೊಂದು,

                                  ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೆರಡು,

                     ಹೊರಚಾಚಿದ ಕಾಲಮೇಲೆ

ಮತ್ತೊಂದು,ಮಗದೊಂದನ್ನು

ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡು ನೀ ಕಣ್ನೀರು

ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ,

ತಂದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತು ನಾನಿನ್ನೂ

ಮರೆತಿಲ್ಲ ತಾಯಿ.

“ದುಃಖಿಸಬೇಡ, ಮಕ್ಕಳಿಂದ ನಿನಗೆ

ಮುಂದೆ ಸುಖ ಸಿಗುತ್ತದೆ.”ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ

ತಂದೆಯ ಆಶಾವಾದದ ಮಾತು

ಇಂದು ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತೆ ತಾಯಿ?

“ತಾ ಬಲ್ಲವನಾದರೆ, ಜಗಬಲ್ಲ” ಎನ್ನುತ್ತಾ

ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು

ಪುಟಿದೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಹಾತಾಯಿ,

ಸ್ಪೂರ್ತಿದಾಯಿನಿ ನೀನು.

ಇಗೋ, ನಿನ್ನ ಚರಣ ಕಮಲಕ್ಕೆ

 ನಮ್ಮಅಂತಿಮ ನಮನ

ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ನಮನ ಕೋಟಿ ನಮನ

 

-- Indu S. Naik