Machine Translate:

Till I translate the Kannada Posts, please find the broken machine translation done by Google Translator. [ It is very bad though! :( ]

Wednesday, June 18, 2014

ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರೇಮ ಕಥೆ

ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರೇಮ ಕಥೆ
ಸಂಚಿಕೆ-೧

ಅಂದು ಬೇಸಿಗೆಯ ಸಂಜೆ. ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯ.ಹೊರ-ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ನಾನು ವಿರಮಿಸಿದ್ದೆ. ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿದಾರ್ ತೊಟ್ಟು ಸುಂದರ ಯುವತಿಯೋರ್ವಳು ಮನೆಯ ಕಂಪೌಂಡ್ ಗೇಟ್ ತೆಗೆದು ಒಳಗೆ ಬಂದಳು.

“ಮೇಡಂ, ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀರಾ?” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಬಂದಾಗ ಥಟ್ಟನೆ ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ.ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಬಂದಾಗ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ.

“ಅರೆ,ಜ್ಯೋತಿಕಾ, ಇಷ್ಟುದಿನ ಎಲ್ಲಿದ್ದೀಯಮ್ಮ? ಯಾವಾಗ ಊರಿಗೆ ಬಂದೆ? ಏನ್ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ?”  ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವ ಆತಂಕ ಅವಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.

ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಅವಳು, “ಮೇಡಂ, ನಾಳೆ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಇದೆ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ಸಮೀಪದ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ. ನೀವು ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಬೇಕು. ಸರ್ ಗೂ ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ.” ಎಂದಳು.

“ಹೌದಾ? ವೆರಿ ಗುಡ್. ಕಾಂಗ್ರೇಟ್ಸ್!  ಆದ್ರೆ ಏನೇ ಇದು,ನಾಳೆ ಮದುವೆ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಇವತ್ತು ಕರೀತಾ ಇದ್ದಿಯಲ್ಲಾ. ಮೊದಲು ಯಾಕೆ ತಿಳಿಸಲಿಲ್ಲ.” ಎಂದೆ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೋಂದು ವ್ಯವಧಾನ ಇದ್ದಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.

“ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡು” ಎಂದು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಹೇಗೂ ಮದುವೆ ಆಮಂತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆ ಕೊಡ್ತಾಳಲ್ಲ ನೋಡಿದರಾಯ್ತು ಅಂತ. ಆದರೆ ಆವಳು ತಕ್ಷಣ, “ನಮ್ಮದು ಪ್ರೇಮವಿವಾಹ ಮೇಡಂ ಹುಡುಗ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾನೆ. ಅವರ ತಂದೆ ಊರಿನ ಕಡೆಗೆ ನರ್ಸಿಂಗ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಾಯಿ ಟೀಚರ್. ಅವರದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮನೆತನ. ಅವರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನುಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದಳು.

 ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು  “ದೆಟ್ಸ್ ಗುಡ್” ಎಂದೆ.”ಮತ್ತೆ  ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಒಪ್ಪಿದ್ದಾರೆಯೇ?” ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವರಿಸಿದಳು.

“ಇಲ್ಲ ಮೇಡಂ, ಹುಡುಗ ಬೇರೆ ಜಾತಿಯವನಾದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯರ ಮನವೊಲಿಸಲು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದಿಂದ ಪ್ರಯತ್ನಸಿದೆ. ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಷ್ಟದಂತೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು.  ಆದರೆ ನನ್ನ ಮದುವೆಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಿಲ್ಲ.” ಅವಳ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ದುಃಖವಿತ್ತು.

ಅವಳ ತಾಯಿಯ ಮುಖ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ್ ಎದುರಿಗೆ ಬಂತು. ಬಹಳ ದುರಂಹಕಾರಿ ಎನಿಸಿತು. ಮಾತನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ ಜ್ಯೋತಿಕಾ ಹೇಳಿದಳು. “ ಹುಡುಗನ ಕಡೆಯವರು ಇನ್ವಿಟೇಶನ್ ಪ್ರಿಂಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಮೇಡಂ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಡೆಯಿಂದ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನೇ ಸ್ವತಃ ಬಂದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೀತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಈ ವಟಾರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕರೆದು ಬರಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಲು ಸಮಯವಿಲ್ಲ.” ಎಂದಳು. ಅವಳ ಮಾತು ಕೇಳಿ ತುಂಬಾ ಬೇಸರವೆನಿಸಿದರೂ ಅದನ್ನು ಅವಳ ಎದುರು ತೋರಗೊಡಲಿಲ್ಲ.

ಅವಳಿಗೆ ಸಕ್ಕರೆ ತಿನಿಸಿ, ಉಡಿ ತುಂಬಿ,ಹಾರೈಸಿ ಕಳಿಸಿದೆ.

ಮನಸ್ಸು ಚಡಪಡಿಸಿತು. ಎಷ್ಟೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಹುಡುಗಿ. ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಯಾಕೆ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಸುಶಿಕ್ಷಿತ-ಒಳ್ಳೆಯ ಮನೆತನದ ಹುಡುಗನಾದರೂ ಜಾತಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದೀತೇ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಜ್ಯೋತಿಕಾಳ ಬಾಲ್ಯ ಜೀವನದ ನೆನಪಿನ ಸುರುಳಿ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು.
                                                                                                ಮುಂದುವರೆಯುವುದು

                    Indu Naik

No comments :

Post a Comment